5 september 2005.

Bezoek aan Heijing, een oud stadje beroemd om zijn zoutwinning.

Dit weekend begon ons avontuur wat eerder. Vrijdagavond zijn we vertrokken naar Kunming waar we de nacht hebben doorgebracht in het 5 sterren Green Lake Hotel.
Op zaterdag was het vroeg opstaan om naar onze bestemming te komen. Deze keer wilden wij per trein (prijskaartje €1.20) ons avontuur beginnen in dit uitgestrekte land. Voor Mr Liang was dit avontuur ook de eerste keer.



Dringen gebalzen bij het instappen, want stel je voor dat je niet meegaat.



Allemaal je eigen plaats opzoeken, nee niet zomaar ergens gaan zitten.


Zomaar een paar locomotieven.



.
Het spoorwegnet ziet er redelijk uit van wat wij hebben kunnen zien, Kunming heeft een groot station, de personentreinen rijden op electriciteit, en wat achteraf heb ik zelfs een soort TGV type trein zien staan. De afstanden in China zijn erg groot, dus veel treinen zijn erg lang en hebben slaapcoupés.



Spoorweg emplacement ergens onderweg.



Een beetje een indruk van de lengte van de trein; 14 coupés, ik schat een kilometer lang .

Onze eindbestemming was de stad Heijing, in Lufung County, zuidwestelijk in China’s Yunan Provence. Heijing is een belangrijke historische stad van zoutproductie, een beroemd en culturele stad in Yunan Provence. De stad is bekend om zijn zoutproductie sinds de Han Dynasty (206BC-AD 220).
Samen met ongeveer 1500 Chinese burgers zijn wij aan deze ruim 5.30 uur durende reis van 200 km. begonnen.


Mao Chinees ??.
Wat een belevenis is dit geweest, zowel in de trein als het landschap er buiten wat we tegen kwamen. Het landschap varieerde met zijn rijst, zonnebloem -en of maïs plateaus tegen de berghellingen tot en met diepe bergkloven.



Prachtige vergezichten vanuit de trein.



.



.



.
De trein passeerde heel wat kleine en grotere dorpjes. Wij hebben 10 tallen tunnels doorkruist en bruggen over bergkloven genomen. Geen idee wat het aanleggen van deze spoorlijn gekost moet hebben, maar het moet een fortuin geweest zijn. Het leek de film "Bridge on the river Kwai" wel wat wij hebben gezien.



.



.



.
In de trein vermaken de Chinese passagiers zich in de tussentijd met kaarten, roken, eten, slapen, breien en wat kletsen. Zoals gewoonlijk wordt alles op de grond gedeponeerd en zit je in een mum van tijd in een behoorlijke berg rotzooi.
De conducteur maakt dan ook regelmatig het hele zooitje schoon. Roken is verboden in het rijtuig, op het balkon toegestaan, maar net als overal in China negeert men dit gewoon en paft men er rustig op los. Roken is zeer zeker een van de meest voorkomende bezigheden in dit land. ( Waterpijp roken komt men hier ook tegen).



Waterpijp roken.
Van alles wordt er vervoerd op zo’n treinreis, er zijn zelfs een aantal rijtuigen waar alleen aan de zijkanten banken staan, (goederen ruimte) zodat b.v. groentemanden in het midden gezet kunnen worden.



.
Wij hebben natuurlijk een aantal keren de trein doorgewandeld om alles in ons op te nemen, wat bij vele medepassagiers opperste verbazing opleverde. Twee van die westerse exemplaren zijn ook een hele bezienswaardigheid, vanuit ons gezichtspunt is dit hetzelfde geweest natuurlijk. Dus wie bekijkt nu wie??? Je komt dus ook wel eens wat leuks tegen, zoals een "kreukelhond".



Kreukelhond die alleen maar geslapen heeft.
Daar het steeds drukker werd in de coupe’s zijn wij uiteindelijk maar in een goederen rijtuig gaan zitten. Hier hadden wij volop de ruimte en kon je ook beide kanten van de treinrit goed zien.

>

Lekker de ruimte, maar geen comfortabele bankjes.



Op de achterplek tijdens een van de vele stops.
Op onze eindbestemming van de treinreis zijn we met paard en wagen (plaatselijke "taxi") naar het stadje Heijing gebracht, waar wij onze intrek namen in een plaatselijk "hotelletje" !!!



.
Het verschil met het Green Lake Hotel was niet alleen de prijs ( € 2 p.p), maar ook de luxe van de accommodatie. Het hotelletje was deels nog in aanbouw, nog geen warm water, maar de kamers waren schoon waar wij verbleven, dus dat wal al heel wat. Verder niet over nadenken en gaan slapen.



Blik vanuit het "hotel", wat er wel beter uitzag als de huizen op deze foto.
Voor de eigenaresse was het een grote eer om de enigste westerlingen in het stadje een overnachting aan te bieden. Het hele stadje was ook snel op de hoogte van ons verblijf aldaar.
Samen met Mr Liang zijn we met behulp van de plattegrond die we bij binnekomst hadden gekregen het stadje op ons gemak gaan bekijken. Zowel de Ming (1336-1393) - Ching en Qing Dynasty passeerden de revue.



Een paar kenmerkende gebouwen uit de oude tijd



.



.



.



.



.



.
De verder gelegen zoutwinning werd met het plaatselijke paardenvervoer bezocht. Hier kregen we uitleg over hoe de zoutwinning vroeger in zijn werk ging en waarom dit zout in die tijd zo belangrijk was.



Zout water verdampen totdat je zout overhoud.



Verdampingsputten, hieronder brandde vroeger een vuur voor de benodigde warmte.
Wij werden honderden jaren terug in de tijd gegooid. Het stadje op zichzelf leeft zelf nog in begin 20e eeuw, geen auto’s, alles met muilezels en paarden vervoer.



Alles gaat op de muilezel, stenen worden op deze manier naar boven gesleept.
We hebben er wel prima gegeten, mede dankzij de prima gerechtenkeuze van onze vertaler/reisgids. In de avond waren er plaatselijke dans en zangvoorstellingen. Zangvoorstellingen was meer karaoke (geen gehoor dus), waar men een grote fan van is in dit land. Wij als buitenlander hebben beide activiteiten bezocht, en natuurlijk weer snel vertrokken voor wij op moesten treden.
Het stadje is voor de Chinese cultuur een toeristische attractie, door buitenlanders wordt dit stadje maar zelden bezocht. Vandaar dat menig inwoner en bezoeker van dit stadje met verbazing naar ons keek. In Oeganda voelen ze aan je huid of het echt is, hier trekken ze aan je haren op je arm of het wel echt is, want Chinezen hebben nauwlijks haren op de armen.
Na een redelijke nachtrust zijn we de volgende morgen met een officiële gids nog een aantal bijzondere plaatsen gaan bezoeken in het stadje. Daar wij al naar de zoutwinning waren geweest, zijn wij daar afgehaakt en hebben wij zelfstandig de moderne"" zout fabriek bezocht. Onvoorstelbaar dat daar nog in dit bouwvallige geheel geproduceerd wordt.



De zoutfabriek van opzij.



Boven in de toren met de verdampingsketels.



Onderin bij de verdampingsketels.
Een wekelijkse markt, maakte dat er weer veel buitensporigs te zien was voor ons. Alhoewel we toch al best veel gezien hebben hebben we ons opnieuw verbaasd. Dit keer onder andere over het slachten van een bok, vers vlees open en blood, vreemde groentes etc. etc. Hieronder wat foto impressies van de markt



Blik op de markt.



Een "smakelijke" bok, vers voor u geslacht.



Paddestoelen bij de vleet.



Verse eend, klaar voor in de pan.



Dit is pas vers!.

Uiteraard hadden we ook hier weer veel bekijks, vooral de dames Kreukel vielen bijna om van verbazing



.
Maar ook wij zien natuurlijk vreemde dingen bij Chinezen. Zo kunnen ze uren op hun hurken zitten, zonder enige moeite. Alleen al als ik er aan denk dan krijg ik al pijn in mijn knieen



Lekker standje zo.



Kinderen neem je mee op de rug.
Later op de ochtend zijn we met plaatselijk vervoer weer naar het station gebracht, en weer aan onze 5.30 uur durende terug reis begonnen. Bij sommige paardenkarren hoefden wij beslist niet te betalen want wij waren buitenlanders, dus gasten. Waar maak je dat mee anno 2005???
De terugreis was iets minder spectaculair dan de heenreis, veel dezelfde mensen-landschap en activiteiten waren bekend van de heenreis. Op tijd de trein laten rijden is ook in China een probleem, dus we hebben een klein uur op het "bruisende"station van Heijing zitten wachten totdat ding een keer kwam.



En maar wachten.....



en maar wachten.
Aldaar wel enkele medepassagiers aan Mr Liang de vraag stelden waar wij nu vandaan kwamen!! Van Mars misschien ??
Dit weekend is een aansluiting van tegenstrijdigheden geweest betreffende westerse wereldweelde en begin 20e eeuw waarnemingen. De diversiteiten aan landschappen, de rijkdom en armoede en de tevredenheid en eenvoudige leefstijl van de mensen in dit land.
Weer een rijkdom aan diversiteit van etenswaren leren eten o.a verschillende paddestoelen, ezelvlees en bamboescheuten.
Na een prima etentje in een restaurantje langs de weg in Kunming, zijn wij met het bekende openbaar vervoer weer naar huis gekeerd.

Voor de dames nog even dit. Het is elke keer weer een sport om zonder ongevallen uit het toilet te komen hier. Al word ik wel een expert op dit gebied!! Zoals jullie misschien begrijpen hebben ze hier de hurk toiletten in de aanbieding. Suggestie is om ten alle tijden de broekspijpen op te stropen en de juiste zithouding aan te nemen. Vermijdt de openbare toiletten want die zijn echt smerig, lijkt wel een openbaar riool. Maak dan gebruik van een toilet in een hotel, als westerling denken ze toch dat je een gast bent.