Vrijdag 11 juli 2003.

Inpakken, schoonmaken en bij de buren zitten.

Wat moet je nu zo'n laatste dag gaan doen, als je eigenlijk geen zin meer hebt om nog een eind te gaan rijden?
Je kijkt dus gewoon wat de dag brengt, en dat bleek weer eens anders te lopen dan we hadden gedacht.
's Morgens zijn we na het ontbijt eerst eens langzaam wat gaan inpakken en opruimen. Opruimen omdat het zo'n rotzooi is? Nee, dat niet, maar omdat je spullen hebt die je niet mee kunt nemen en waar je dan vanaf moet zien te komen. Weggooien in de vuilnisbak is de makkelijkste oplossing, maar is vaak zonde van de nog zeer bruikbare spullen en etenswaar die je nog hebt
We hebben dus alles eens bij elkaar gezet en (het viel wel mee wat we over hadden uiteindelijk) ben met een bundel kampvuurhout (wat we eigenlijk voor de laatste avond bewaard hadden, maar je mag geen vuurtje stoken op de campground hier) naar de buurcamper gelopen.
Ja, het hout wilden ze wel hebben, maar ik moest er gelijk bij komen zitten, bier drinken en uitleggen waar we vandaan kwamen.



Dat was het begin van heel gezellig middag en avond bij een latino/amerikaanse familie. Zoals we al vaker gemerkt hadden, zijn veel Amerikanen best geintresseerd waar je vandaan komt, en wat je 6 weken lang allemaal gedaan hebt. Omgekeerd vertellen ze ook honderuit wat ze zelf allemaal doen, foto's erbij etc. etc.
Zelf eten maken de laatste avond hoefde dus ook niet meer, uiteraard moesten we mee eten (en drinken) vanaf de barbecue.



Donderdag was de campground misschien voor de helft gevuld, vrijdagavond liep deze langzaamaan helemaal vol, hetgeen soms tot hilarische taferelen leidde met wat minder ervaren camper piloten.
Alles zit nagenoeg weer in de koffer, ca. 60% is er nooit uitgeweest, m.a.w. veeeel te veel kleren meegenomen. Als we van te voren hadden geweten dat de meeste campgrounds prima wasmachines hadden gehad, dan hadden we met de helft kunnen volstaan. In alle artikelen die we hebben gelezen in de voorbereiding zijn we dit onderwerp nooit tegengekomen, jammer, want het had ons een hoop gesleep gescheelt.
Morgenochten vertrekken we optijd richting Moturis, tussen half 10 en elf uur moeten we de boel weer inleveren, en ik schat dat het zo'n anderhalf uur rijden is. Het is dan definitief gebeurd.