12 september 2005.

Grote aankondiging, kleine tentoonstelling.
Donderdag zijn we naar de bloemententoonstelling geweest in Kunming, deze is niet groot, maar was netjes verzorgd, zelfs Kirin was aanwezig met een stand. Menig bekende Japanse collega werd begroet, zelfs de president directeur van Kirin Agribio was aanwezig.



.



Directeur Kirin als tweede van rechts.
Hierna zijn we gaan proberen om de ticket voor onze terugreis te regelen in oktober, maar dat viel nog niet bepaald mee. Uiteindelijk heeft dit de hele dag geduurd en zijn we 3x terug geweest bij het kantoor van de luchtvaartmaatschappij.
Daar de tractor op het bedrijf nu niet bepaald meer in nieuwstaat verkeerd, zijn we de rest van de dag beziggeweest met het zoeken naar een nieuwe tractor. Ook dat valt niet mee, want een gewone showroom hebben ze nog nooit van gehoord. Uiteindelijk hebben we wel iets in een folder gevonden, nu nog afwachten wanneer het ding wordt aangeschaft.
Onder de middag hebben wij weer enkele heerlijke nieuwigheden wat eten betreft mogen nuttigen, verschillende paddestoelen en bloemen die op een speciale manier in een bouillon pan wordt klaargemaakt.



Paddestoelen eten in de "soep" zoals ze hier alle vocht noemen tijdens het eten.
Met nog veel meer restaurants (aantal onbekend) in dit gedeelte van de stad, wordt dit de mushroom straat genoemd.

Weekend 10-11 september.
Het weekend hebben we geen al te spectaculaire dingen bezocht wegens het ontbreken van een goede chauffeur. Bert wilde zelf gaan rijden, maar dat bleek uiteindelijk niet te kunnen, want het Nederlandse rijbewijs schijnt hier niet geldig te zijn. Dus zijn we een beetje in de buurt gebleven.

Zaterdag 10 september 2005.
Zaterdag zijn we naar Kunming geweest waar wij een beetje op ons gemak hebben gedaan met wat rondsnuffelen op een kleine antiek markt, gewone markt en wat shoppen. Er zijn aardig wat hebbedingetjes gekocht, die wij nog nooit gezien hebben. Kinderen doen hier soms de gekste dingen om aan geld te komen, in de winkelstraat liepen we deze acrobaat van een jaar of 4 tegen het lijf



.
Ook doen ze aan "krekel vechten" een man of 10 rond een blikje met zand waarin regelmatig door de eigenaren een krekel gestopt wordt. Deze vinden elkaar meestal niet zo leuk, dus dat wordt vechten. Het is me niet duidelijk geworden hoe de winnaar bepaald wordt, de vechtersbazen overleven het in ieder geval iedere keer.



.
Daar Mr. Liang een afspraak had hebben wij de rest van de middag ons zelf bezig gehouden met naar de Westernhill Dragon Gate te gaan. Met handen, voetenwerk kom je toch nog ergens uit in dit land. Ik was er al een keer geweest (zie weekend Kunming) Bert nog niet, en dit was zeer zeker de moeite waard om deze plaats nog een keer te bezoeken. Deze keer kon ik dus als gids fungeren wat ook wel eens leuk is om te doen in hoeverre je kan zeggen of dat ik alles wist??
De meeste foto's staan al op het verslag van 14 augustus, maar hierbij nog een paar:



.



.

Bert slaagde erin om een muntje in een gat in de rotswand te gooien en mocht als beloning zijn naam laten graveren in een slot zonder sleutel. Deze is bijgehangen aan het hek, waar er al tigduizen hangen. Wie hem ooit vind mag hem houden



Slotophang ceremonie.

Bij terugkomst hebben we nog even door Kunming gelopen waarna we zijn gaan eten in een zeer mooi uitziend restaurant. Helaas was op een of andere manier het humeur van on ze vertaler onder het vriespunt terecht gekomen en was zijn keuze van de gerechten dit keer niet echt een succes.



Weer een andere poort in het centrum van Kuming.



De "Kalverstraat" van Kunming.

Zondag 11 september 2005.
De zondag invulling was een verrassing voor alle medepassagiers in het busje van de zaak.
Met mr. Lowe (chauffeur Fedely) zijn vrouw en zoon, Mr. Liang en wij beiden zijn we naar Luquan geweest, een of ander stadje ca. 50 km noordelijk van Fuming.
Alle deelnemers waren hier nog nooit geweest, dus was deze dag voor iedereen een ware verrassing. De rit naar deze plaats was een panorama aan verschillende natuur landschappen, een ware lust voor het oog. In dit gedeelte van Yunan lijkt de levensstandaard ook lager te liggen, veel huizen zijn hier ook van leem gemaakt.



Typische lemenhuisjes bouw van Yunnan Provincie tegen de heuvels aan.
De start van de rit was het nader bekijken van het rijst oogsten, waarom, hoe en wanneer. Zowel de dames als de heren die op het land aan het werk waren, waren zeer geïnteresseerd en bereidwillig om alles haar fijn uit te leggen. Menig foto is er ook gemaakt en deze gaan wij zeer zeker aan hen opsturen. Men is niet zo warm aangekleed omdat het te koud is, maar puur om huid irritatie te voor komen.
Om een beetje een indruk te krijgen van de rijstoogst (alles met het handje dus) hieronder een uitgebreide fotoserie:



Rijst afsnijden bij de grond en op bundels doen.



Na het drogen de korrels er met de hand uitslaan op een oud olievat.



Soms slaat men het ook uit in een grote mand.



Het kan ook wat moderner met een klein machientje.



Hierna wordt alles gezeefd om de losse stukjes stengel uit de korrels te halen.



Het restant van de rijst (stro??) gaat op grote hopen.



Dit kan dan voor bemesting en/of brandstof dienen later.



Een dakje erop maken om het droog te houden.



Als alles schoon is gaat de rijst in balen. Prijs 0,30 eurocent per kilo.

De rijst is echter nog niet bruikbaar, want het kaf moet er nog vanafgehaald worden. Dit gebeurd tegenwoordig op een fabriek, tot voor 30 jaar geleden werd dit ook nog in de dorpjes zelf gedaan.
Buitenlanders komen hier dus in het geheel niet, dus men was zeer verbaasd over onze verschijning. De gebruikelijke vraag kwam dan ook weer hoe het kwam dat wij zo lang waren. Wel, niet van het rijst eten!!!!
In een restaurantje langs de weg hebben wij de lunch genuttigd, en zoals gewoonlijk maak je dan weer van alles mee wat ze doen om dit te verwezenlijken. De kip wordt ter plekke geslacht, dus vers is die wel, maar het feit dat hij zo taai als leer is, doet vermoeden dat hij niet bepaald vet was.



Een blik in de "slachterij", verser kan het niet.



Dan ook maar een blik in de keuken nietwaar.



.
De plaats Luguan, ons uiteindelijke reisdoel is qua oppervlakte groter dan Fuming, maar qua ontwikkeling hetzelfde. Hier hebben we een wandeling gemaakt door een gedeelte van het centrum en plaatselijke markt, waarna de terugweg weer werd aanvaard.



Zo breng je dus stenen naar boven.



Bamihap van mr. Lowe op de nek.

Bij verschillende werkzaamheden onderweg zijn wij gestopt om nader te bekijken waar men mee bezig was en hoe de werkzaamheden werden verricht o.a. een rotszaagerij voor verfraaiing van wanden en een steenverwerkingsbedrijfje voor het maken van grafzerken.



Stenen zagerij.



Prachtige zandstenen platen.



Grafzerken houwen.



.
Als laatste hebben wij een bezoek aan de tempel gemaakt die tegenover het bedrijf in de bergen ligt. Het was een hele klimpartij, maar hier ook weer zeer zekere de moeite waard om dit mee te maken.



De tempel ligt bovenop een rotspunt, op de achtergrond Fuming.



Vele trappen omhoog dus.



De Tempel.



De binnenkant van de tempel.



"Klokkenluider".
Bovenop had je dus een geweldig uitzicht, het bedrijf is prima zichtbaar in de verte.



Bedrijf vanaf de top van de heuvel.



Een stukje van Fuming.

De hangbrug van de ene naar de nadere kant van het ravijn was voor enkele van ons groepje toch wel eng om te bewandelen.



.



.



.



.

Met een ritje om nog wat foto’s te maken door een gedeelte van Fuming, zijn wij naar huis gekeerd.

Vandaag (maandag 12 september) hebben we een bezoek van 10 Nederlandse ondernemers gehad. Vanaf woensdag zijn wij in Shanghai om enkele zakelijke bezoeken af te leggen, waarna wij ons voegen bij de Fidesgroep die zaterdag arriveert voor een 10 daagse reis door China.
Wij hopen jullie dan zo goed mogelijk op de hoogte te houden van dit reis gebeuren.