Maandag 16 juni 2003.

Devils Tower en rit door het Bighorn National Forest

Vandaag dus naar Devils Tower en daarna richting Thermopolis, een rit die ons door het Bighorn National Forest zou brengen. Een rit vol verrassingen en adembenemende natuur.


Na een schitterend onweer op afstand op de "geweldige" campground, zijn we op tijd vertrokken richting Devils Tower, een rit van ruim 100 mijl. Het eerste stuk van de rit bracht ons wederom door prachtige prairie landschappen, met zover als je kijken kunt geen bewoning te zien.



Devils Tower steek van al op grote afstand omhoog, door de aparte vorm van de berg, een spectaculair gezicht.





De berg bestaat uit gestolt magma, miljoenen jaren geleden onstaan in de ondergrond. De rivier die om de berg heen loopt heeft het andere gesteente dat veel zachter is weggeerodeerd, het graniet is blijven staan, waardoor de magmapijp nu een berg is geworden.
Het graniet is gestold in kristalvorm, waardoor het nu lijkt alsof de berg bestaat uit "losse" cylinders van graniet. Langzaam brokkelen er stukken van de buitenkant af, waardoor er aan de voet van berg een enorme berg rotsblokken ligt van onvoorstelbare afmetingen.





Na een rondje om de berg heengelopen te hebben, was het tijd voor ons volgende doel: Thermopolis in Wyoming. Waarom daar? Net als in the Black Hills, ligt hier een dinosaurus opgraving die grote bekendheid geniet. De afstand van Devils Tower naar Thermopolis is echter zo groot, dat het te lang duurde om de opgraving nog vandaag te bekijken, dus doorschuiven naar morgen.
Na een stuk weer over de interstate 90 te hebben gereden, zijn we bij Buffalo (ja, en dit is dus wel het Buffalo van het wilde westen, niet het Buffalo bij Niagara Falls) het Bighorn National Forest in gereden. Van afstand was al duidelijk dat dit dus flink de hoogte in zou gaan, gezien de sneeuw die nog boven in de bergen lag.



Uiteindelijk zijn we door een pas gegaan op een hoogte van 2975 meter, waar nog grote plekken met sneeuw vlak langs de weg lag. Mooie brede wegen, die het rijden niet echt moeilijk maken in de bergen. Als je dat vergelijkt met Zwitsersland, dan is dit een peuleschil, ook met een camper.
Tot onze grote verrassing bleek de afdaling door een canyon heen te gaan: Tensleep Canyon. Wederom geweldige natuur om ons heen, tientallen meters oprijzende wanden, met allerlei verschillende kleurnuances in de rotsen





Het weer blijft vreemd doen in deze streken, de afgelopen dagen hebben we elke dag vanaf grote afstand enorme onweersbuien zien onstaan, die lokaal enorm veel regen brengen. Ook vandaag konden we dit schouwspel weer meemaken, richting Bighorn National Forest konden we dit al op ruim 100 mijl zien onstaan, eenmaal bij het Forest aangekomen, bleek de "bui" hier leeg te lopen, waaronder met veel hagel. Nadat we Bighorn National Forest gepasseerd waren, veranderde het weer opnieuw, en kwamen we weer in prachtig zonnig weer terecht, met op afstand weer de ontwikkeling van zo'n bui.
Ook het landschap veranderde op slag, van een omgeving die mooi groen was, vrij snel in een soort woestijnlandschap, zeer droog met allerlei kleuren erin



De bui onstond opnieuw boven een bergketen, op grote afstand konden we opnieuw sneeuw zien. Na een half uur in dit woestijnlandschap te hebben gereden kwamen we in Worland terecht, en dit lijkt wel een soort oase. Het stadje ligt in een soort vallei, en is omringt door groene velden die m.b.v. irrigatie slootjes bevloeid worden. Het water komt uit een rivier die door de vallei heen loopt en dus zo te zien met dit oude irrigatie systeem verdeeld wordt.
Na Worland liep de weg vrijwel recht richting Thermopolis, met aan beide kanten groene velden en daarachter weer uitgedroogde bergen. Een zeer contrasterend beeld!
In Thermopolis aangekomen bleek waarom deze plaats deze vreemde naam heeft: er zijn hier thermische bronnen met water van rond de 50 graden. Dit water stroomt vanuit de bronnen in een rivier, waarbij kalkafzettingen achterblijven. Dit levert dan ook weer een zeer spectaculair beeld op.



Morgenochtend dus nog even Dino's kijken en dan op weg naar Yellowstone National Park. Nog zo'n 130 mijl te gaan, we zijn van plan om 2-3 dagen in het park te blijven, een beetje afhankelijk van drukte en beschikbare campgrounds in het park. Tot nu toe valt de drukte reuze mee, beter gezegd, het is gewoon rustig overal.
Inmiddels hebben we ruim 4.200 mijl (6.800 kilometer) erop zitten, zoals het er nu naar uitziet gaan we de 7.000 mijl die we gepland hadden wel halen.