zondag 1 juni 2003.

Snorkelen en Key West

Key Largo naar Key West vise versa

Allereerst hebben we dus geen digitale foto's van deze dag en de volgende dag. Er is iets misgegaan bij het inladen van de geheugenkaart, waardoor alles foto's van deze twee dagen niet meer bereikbaar waren.
Zeer spijtig, want er zaten zeer mooie foto's van het snorkelavontuur voor de kust van Key Largo bij en de zonsondergang op Key West. Jammer maar helaas

Goed, zoals hierboven reeds gemeld, hebben we 's morgens gesnorkeld op het koraalrif voor Key Largo. Een zeer bijzondere ervaring, ten eerste omdat het water zo warm is, ten tweede omdat het is alsof je in een aquarium zwemt.
Daarnaast was de tocht per catamaran er naar toe ook al een belevenis op zich. Mooi weer, temperaturen rond de 35 graden en een lekker windje. Uitkijken voor het bekende rode velletje, maar die klip hebben we goed omzeilt. Fantastisch gezicht als je tussen honderden tropische vissen zwemt met de meest uiteenlopende kleuren. Daartussen dan nog wat Barracuda's die je met een gemene blik aankijken.

Rond een uur of een waren we weer terug, en zijn we richting Key West vertrokken. Een rit van 100 mile heen, en 's avonds weer terug. Doel: de beroemde zonsondergang die Ernest Hemmingway beschreven heeft. Prachtige rit erheen, over de vele bruggen die de kleine eilandjes van de Key's verbinden. Key West zelf is een relatief groot stadje, met een klein oud gedeelte aan de golf van Mexico.
Parkeren met een camper is een ramp hier, je bent aangewezen op prive parkeerplaatsen, en die vragen wat ze willen. Voor een kleine 4 uur parkeren vroeg men $20,-, niet onderhandelbaar. Maar je hebt geen keus met zo'n onhandig groot gevaarte, dus betalen maar. Key West is dus het punt waar de je de "zon in de zee ziet zakken". De zonsondergang was zeer indrukkwekkend, er komen honderden mensen naar de pier waar dit zo goed te zien is. Prachtige wolkenpartijen zorgen voor een zeer mooi lichtschouwspel, het is dan ook zeer jammer dat deze foto's verloren zijn gegaan. Gelukkig hebben we ook nog foto's gemaakt met het normale toestel, dus hopen we dat daar nog wat van terecht komt.
Deze zijn inmiddels gescanned, en staan nu hieronder.







Rond half negen is de zon dan ook verdwenen en wordt het snel donker. De rit van 100 mile in het donker viel niet tegen, ondanks het feit dat grote delen van de weg onverlicht zijn, geven de reflectoren zoveel reflexie, dat het geen al te zware opgave is.
Rond een uur of 11 waren we terug en zat de eerste echte dag erop.