Maandag 23 juni 2003.

Arches National Park

Vandaag de rit naar en bezoek aan Arches National Park in Utah. Een niet al te grote afstand om te overbruggen, ruim 100 mijl.



Vrijwel direct de interstate op, en zowaar, een goed bereidbare interstate zonder betonplaten, maar met asfalt. Dan is het dus relaxed rijden, cruise control op 55-60 mijl, benen onder de stoel en karren maar. Je hebt dan zelf ook eens rustig de tijd om om je heen te kijken, en dan zie je dus de meest vreemde dingen op een interstate rijden. Kijk goed......



Enige tijd later een optocht van honderden Chevrolette Corvette's, de een nog mooier opgepoetst als de ander.
De route langs de interstate voerde door een zeer apart landschap (ja, dat heb ik al meer geschreven, maar je blijft je verbazen), erg droog met prachtige rotswanden (niet wetende wat we later nog te zien zouden krijgen).



Arches ligt tegenover CanyonLands National Park, wat betekent dat je twee nationale parken vanuit een plaats kunt bezoeken. Erg ligt dan ook maar een plaats: Moab. Om geen problemen met een campground te krijgen hebben we dit keer besloten om eerst een campground te zoeken, en dan het park te bezoeken. Dat lukte prima, en we hebben besloten om hier twee nachten te gaan staan, met een optie op een derde.
Dus op naar Arches National Park. Van foto's heb je enig idee wat je te zien zult krijgen, maar als je er dan eenmaal bent val je werkelijk om van verbazing. We hebben ook hier weer tientallen foto's gemaakt, een selectie ervan hebben we maar genomen. De rotsen zijn donkerrood, met daarbij allerlei kleurtinten richting creme en zwart. Daarbij de meest vreemde vormen en bogen, hetgeen alles zeer indrukwekkend maakt





De rotsen zijn honderden meters hoog, op een foto krijg je daar niet helemaal de juiste indruk van, maar als mens zijnde voel je jezelfs steeds kleiner worden tussen al dit opstaande rotsengeweld.



Onderstaande rots staat op een zeer dun onderkantje, zodat het lijkt alsof hij er elk moment vanaf kan vallen. De wind in het park is soms bij vlagen zeer hard, de druk op de rots moet enorm zijn, toch staat hij er al zolang men het park kent.




In detail waar de bovenrots op het onderstuk staat
Het was geweldig mooi weer, een graadje of 33, nauwelijks wolken en veel wind. Op de paden die je moet lopen om bij sommige punten te komen wordt je sterk aangeraden om water mee te nemen, want vanwege de sterke wind droog je zeer snel uit.
Bij het nemen van de foto's met de digitale camera is de sterke zon vaak een nadeel, de camera kan hier matig mee omgaan, maar soms krijg je wel eens een heel leuk plaatje.


Campignon of.......
Het park dankt zijn naam aan de enorme hoeveelheid rotsbogen die er te vinden zijn, deze zijn inmens groot, vaak tientalllen meters overspanning, je vraagt je iedere keer weer af hoe dit zo heeft kunnen ontstaan.





Zo kunnen we wel doorgaan.................
Tenslotte nog een poging voor een panorama foto:


Omdat we er voor gekozen hebben om dit keer eens in het stadje te gaan staan in plaats van ver erbuiten, hebben we de gelegenheid eens te baat genomen om 's avonds er doorheen te lopen, en weer eens een keer gebruik te maken van een restaurant, want al dat vlees op een barbecue wordt je ook wel eens zat.
Morgen gaan we "raften", dus hebben we tevens besloten ons verblijf in Moab met een dag te verlengen.