Woensdag 2 juli 2003.

Varen op de Colorado rivier

Na het varen op de Colorado rivier zijn we richting de South Rim van de Grand Canyon gegaan, het meest bezochte deel van de Canyon.
Een relatief erg saaie rit door de woestijn, erg warm en weinig te zien. Pas in de buurt van de Grand Canyon werd het wat interessanter om weer eens om je heen te kijken.



Weer eens vroeg opgestaan omdat we om half acht moesten vertrekken voor de boottocht op de Colorado rivier door Marble Canyon heen, de voorloper van de Grand Canyon.
Een toeristisch gebeuren, dus hebben we ons ook maar zo gedragen, met 40 man een bus in om naar de rivier gebracht te worden. Op zich was dit ritje wel aardig, omdat het beginpunt onderaan de Glen Canyon dam ligt, en je door een tunnel heen moet van 2.2 mijl lang, die ca. 300 meter daalt totaan het niveau van de rivier. Normaal kan je hier niet doorheen, "restricted area" zoals ze dat hier zo mooi noemen. Vanwege 11 september zijn ze in Amerika een beetje paranoide voor aanslagen, dus voor de tunnel eerst alle bagage inleveren, deze ging in een aparte auto naar beneden. Pas bij het instappen van de boot kreeg je de boel weer terug.



Het is dus geen raften, want in het eerste deel van de Colorado rivier richting Grand Canyon zitten geen stroomversnellingen, dus is het varen en dobberen met een grote rubberboot met motor. Niet echt spannend, wel mooi.



De gids weet erg veel van de omgeving en vertelt honderduit over hetgeen wat je ziet, wat de tocht best interessant maakt.
Af en toe wordt er dan flink gas gegeven, de stroomsnelheid van de rivier is niet erg groot, als het alleen dobberend gedaan zou moeten worden zou het veel te lang duren.



Een keer een stop, om tekeningen van pre-historische indianen te bekijken (te vergelijken met wat we al een keer in Canyonlands gezien hebben), dan ook even het water in, wat dan ijskoud blijkt te zijn (dat hadden we gisteren bij Lees Ferry ook al gemerkt). Het water is rond de 8 graden Celcius, het hele jaar door. Dus gauw even voor kaptein spelen....



De wanden van de Canyon staan nagenoeg loodrecht op het water, wat zeer indrukwekkende beelden oplevert



Het water is blauwgroen van kleur en glashelder. Indien niet te diep (minder als 7 meter) dan kan je bodem zien en de vissen zien zwemmen. In combinatie met de zon levert dit soms een heel aardig verschijnsel op als je je eigen schaduw in het water ziet. Op een of andere manier onstaat er in het water om de schaduw heen een lichteffect.



Na ca. drie uur varen was het eindpunt bij Lees Ferry, waar wij gisteren dus al geweest zijn. Zo kom je er nooit, zo 2x binnen 24 uur.
De bus die inmiddels daarheen gereden was bracht ons terug naar Page, waar we rond half 1 vertrokken richting de South Rim van de Grand Canyon. De temperatuur was inmiddels weer ruim boven de 35 graden opgelopen dus instappen en wegwezen.
Page schijnt een record in het Guinness Book of Records te hebben voor de meeste kerken op een rij in een straat. Bij het verlaten van het stadje kwamen we dus door die straat heen, er staan er inderdaad 9 op een rij van de 14 (!!!) kerken die het stadje heeft. Geen idee hoe ze die kerken elke zondag vol krijgen.
Daarna dus een saaie rit, met dezelfde beelden als gisteren toen we door de woestijn reden. Onderweg een stop gemaakt om even te eten, een vroegere tradepost bij het plaatsje Cameron, vlak bij de afslag richting Grand Canyon. We hebben ons daar een indiaans gerecht laten voorzetten, maar ik vraag me af of het waar was. Ik vond het meer mexicaans eten. Buiten was het niet om te harden zo heet, ik schat rond de 40 graden.
Uiteindelijk dan toch de zuidkant van de Grand Canyon bereikt, zodat het kijken weer kon beginnen.



Dat was dus geen enkel probleem, wederom een spectaculair gezicht in de Canyon, in feite beter als vanaf de noordkant. De Colorado rivier is vanaf de zuidkant veel beter zichtbaar, inclusief de beroemde stroomversnellingen.



Vlak na het binnenrijden van het park ligt Desert View, waar je dus inderdaad een schitterend overzicht hebt over de woestijn waar je zojuist doorheen gekomen bent. Hier staat een uitkijktoren, gebouwd in begin jaren 30 voor de eerste bezoekers aan het park.



Het blijft dus indrukwekkend wat je ziet, moeilijk te beschrijven en moeilijk goed te fotograferen. (heb ik dat al niet eerder geschreven ??)



Bij toeval zagen we ook nog even een Coyote langs de kant van de weg lopen, hij had weinig haast en liet zich zonder problemen op de foto zetten.



Nog een foto om het af te leren voor vandaag, het blijft mooi.......!



Zelf dan ook nog maar een keer op de foto, anders denkt iedereen dat ik er niet geweest ben.



Uiteindelijk zijn we bij Grand Canyon Village aangekomen, in vergelijk met de noordkant een enorm groot geheel waar we nog niets van hebben gezien. We staan 2 nachten hier na telefonisch reserven (wat maar goed was ook, want vlak voor ons ging het bord "Campground Full" omhoog voor diegenen die niet gereserveerd hadden). Gelukkig is het hier niet zo heet, bij aankomst rond een uur of zes was het rond de 28 graden, of dit morgen overdag ook zo is moeten we maar afwachten.
We gaan dus morgen alles op ons gemak bekijken, rijden is niet nodig want ook hier hebben ze een shuttlebus systeem.
Morgen dus meer over Grand Canyon Village.