Maandag 30 juni 2003.

Grand Canyon North Rim

Vandaag dus de eerste etappe van het bezoek aan de grootste Canyon ter wereld, De Grand Canyon Arizona.
Een korte rit van slechts 85 mijl, maar duurde wat langer vanwege wegwerkzaamheden. Bij aankomst bleek dat we weer een uur gewonnen hebben, en nu dus 9 uur vroeger zijn als Nederland.



Ondanks dat het een korte rit was, was ook deze weer bijzonder mooi. Vanaf Kanab ging de weg, na eerst een grote vlakte met bosjes gepasseerd te zijn, weer flink omhoog, en vrij snel zaten we weer op 2.200 meter. Hier eerst wat lage naaldbomen en struiken, en naarmate we verder omhoog kwamen veranderde de vegetatie. Uiteindelijk hebben we ca. 40 mijl door een dennebos gereden, met enorm hoge Ponderosa dennen. Dit geheel tegen de verwachtingen in, want ik had gedacht dat de bovenvlakte van de Grand Canyon een grote lege vlakte met de overbekende struikjes zou zijn.



Direct na aankomst bij het eindpunt van de North Rim hebben we een plaats gereserveerd op de campground, veel Amerikanen reserveren hier al plaatsen maanden van te voren, en het is dus maar afwachten of het lukt. Indien niet, dan kan je dus het hele stuk weer terug rijden 's avonds. Gelukkig leverde dit voor 1 nacht geen problemen op.
Daarna zijn we de enigste weg boven op het Rim gaan rijden, stukjes lopen en genieten van het fabelachtige uitzicht.
Op foto's is dit niet goed te vangen, het uitzicht is duizelingwekkend, de bodem van de Canyon ligt ca. 1.600 meter lager en is eigenlijk nauwelijks te zien.



De kleuren op de foto kloppen wel vrij aardig, de lucht in de verte is niet echt helder, waardoor je het idee hebt dat er een blauwe waas in de verte hangt. Jammer genoeg krijg je daardoor de overkant (die 26 km. verder ligt) er niet echt scherp op.



Op het eindpunt van de Cape Royal road heb je een fantastisch uitzicht in de Canyon, die ruim 400 km lang is.





Vanaf de North Rim is de Colorado rivier nauwelijks te zien, slecht op een aantal punten kan je hem zien. Op onderstaande foto is de rivier te zien door het gat in de rots, maar vanwege de vervaging van de kleuren is dit moeilijk te herkennen.



Ook dit kom je dan nog tegen, even dachten we van zullen we..... Maar gelukkig geen ambtenaar van de burgelijke stand in de buurt, dus konden we er weer onderuit.



Het levert wel een mooi plaatje op op dat punt.



Het blijven dus indrukwekkende vergezichten, waar weinig commentaar aan toe te voegen valt. Door de grote afstand is het minder indrukwekkend als dat je erin zult staan denk ik, maar in ieder geval nergens mee te vergelijken. Het zal ons benieuwen hoe het zicht vanaf de South Rim zal zijn.



Ook hier is veel bos afgebrand 3 jaar geleden, nu niet door onachtzaamheid van bezoekers, maar door een uit de hand gelopen "gecontroleerde" bosbrand. Men doet dit bewust om stukken bos de kans te geven zich te verjongen, alleen toen is het een "beetje" fout gegaan en zijn er duizenden hectares afgebrand.



Na het eten de vroege zonsondergang (20.45 omdat ze geen zomertijd hebben in Arizona) hebben we dus maar eens vuurtje gestookt en naar de sterren gekeken.



Morgen eerst nog een wandeling langs een van de randen van een zijcanyon, daarna gaan we richting Page, kijken of het lukt om daar nog een keer met een vlot de Colorado rivier af te zakken.