Zaterdag 5 juli 2003.

Hooverdam en Las Vegas

Vanuit Kingman vandaag maar een relatief kleins stukje naar Las Vegas, met een tussenstop bij de Hooverdam, ca. 20 mijl voor Las Vegas.



Voordat we echt op pas gingen, was het eerst weer eens nodig om wat voorraad in te slaan, nu heb ik het al eens eerder gehad over die reusachtige supermarkten hier, dus nu maar een paar foto's gemaakt.



Al fotograferend werd me al snel duidelijk gemaakt dat dit eigenlijk niet mocht, dus toen maar stiekem doorgegaan. Mooiste produkt in de winkel: potschrysanten met 7 koppen erop, alle bloemen geverfd in groen, blauw en rose.


Een klein overzicht van de entree van zo'n winkel.
Daarna op riching Hooverdam. Dit is de grootste dam van de U.S.A., en dat hebben we geweten ook. Bij de vorige dammen die we bezocht hebben was het redelijk rustig, mooie visitors centres waar je rustig te woord werd gestaan e.d. Bij de Hooverdam: het leek wel een pretpark. Overal wordt intree voor gevraagd, je kunt over de mensen lopen, verkeer loopt volkomen vast, kortom, the place NOT te be.
De dam is overigens wel bijzonder mooi om te zien, dus hebben we er toch nog maar even overheen gelopen.





De dam is de scheiding tussen de staten Nevada en Arizona, precies op het midden loopt de grens.
Op de weg terug vanaf de Nevada kant worden we opeens begroet door een hoop lawaai uit een voorbij rijdende auto. Nu weten wij van niet veel mensen die wij kennen dat deze op hetzelfde moment in Amerika zijn, echter van eentje wel. De kans dat je elkaar dus tegen het lijf loopt is nihil, maar wat denk je, midden op de Hooverdam komen we Frans van Staalduinen en zijn gezin tegen. Onvoorstelbaar, maar waar. Blijf je een minuut ergens langer binnen op de dam dan mis je elkaar.
Dit bijzonder moment hebben we dan ook maar even vastgelegd, anders gelooft niemand dit verhaal.



Na een tijdje bijgepraat te hebben zijn zowel Frans als wij richting Las Vegas vertrokken.
Er is 1 campground midden in de stad, en die hebben we opgezocht. Deze ligt vlak langs "de strip", de boulevard in Las Vegas waar alle gokpaleizen aan liggen. Zowaar lukte het nog om daar een plek te krijgen, auto op het gloeiende asfalt gezet en direct de airco aan. Het was buiten 42 graden, auto midden in de zon (denk niet dat dit een campground is met lommerijke bomen erop, nee een groot parkeerterrein is een beter woord.) en een hete wind. Allemachtig wat is het daar heet zeg in die stad.



Dus maar gestart en vanwege de warmte was dat dus niet veel buiten maar binnen natuurlijk.



En zoals jullie zien wat moet je daar doen "gokken". Helaas is dat niets geworden en moeten wij weer gewoon aan het werk over ruim een week. Zijn wij een pechvogels of niet??



De "strip" is ongeveer een km of vier lang, met allemaal gokpaleizen die elk een ander indentiteit met zich meedragen.



Gigantische gebouwen de een nog mooier dan de ander.
Venetie met de gondels, Tressure eiland met opvoering van een stuk, watersymfonie op de muziek van "Singing in the Rain", Parijs eifeltoren en Notre Dam, je keek je ogen uit.





Wij zijn 24 uur in Las Vegas geweest, waarvan we 12 uur op de "strip" hebben doorgebracht. Deze stad moet je een keer gezien hebben, maar wonen willen wij er beslist niet. Ik zou het de bijnaam willen geven: Las Vegas, de stad die nooit afkoelt, zelfs 's nachts is het er nog bloedheet buiten.
Onze nachtrust heeft het deze keer minder goed afgebracht, het was een latertje deze keer.
Morgen nemen wij waardig afscheid van deze "verderfelijke stad".
En vervolgen wij onze weg naar het zuiden naar ons einddoel Los Angeles.>