Zondag 6 juli 2003.

Op naar Los Angeles, of toch niet.....

Na eerst nog even in Las Vegas rond gelopen te hebben was het plan vandaag om richting Los Angeles te rijden. Dit is wat anders uitgepakt, waarover straks meer. We zijn uiteindelijk in een plaats beland met de mooie naam: Twenty Nine Palms.

Als laatste om het af te leren zijn we vanmorgen nog een gokpaleis binnen geweest "Stratosphere Tower".


Let op de vogel in deze foto, je komt bijna geen vogels tegen, toevallig staat er hier een op.
Deze toren geeft de mogelijkheid om "Las Vegas" totaal te overzien, daarbij hebben ze bovenin de toren een enorme leuke attractie van een achtbaan en "The Shot". "The Shot" is een soort katapult waar je in kunt zitten, en dit wordt dan afgeschoten op het bovenste dunne stukje van de toren. Gedurende enkele seconden heb je het gevoel dat je in het niets vliegt, je ziet ook geen gebouw meer, totdat je weer daalt. Dat gaat ook zo snel dat het lijkt alsof je gewichtsloos wordt. Big Fun zogezegd.


Midden in de stad een golfbaan en resort. Alles zo droog als een noot, daar de hele boel groen.
Het uizicht is dus fantastisch, zover als Las Vegas rijkt kun je de omgeving zien. Hieronder een foto van "de strip", deze loopt zo ongeveer waar alle hoge gebouwen staan.



De campground was ook prima zichtbaar, zelfs onze camper was zichtbaar. Op deze verkleinde foto is het wat moeilijk om dat aan te geven, maar het geeft wel een aardig idee van hoe zo'n campground midden in de stad er nu bijligt.



Rond een uur of 12 was het genoeg en zijn we de interstate 15 opgegaan richting Los Angeles. Met ons nog een stuk of 10.000 auto's, want het lange weekend van 4 juli was voorbij, dus alle Amerikanen die even naar Las Vegas geweest waren ook weer terug. Dat hebben we dus geweten, in de afgelopen 5 weken hebben we slechts 1x in een file gestaan vanwege een ongeluk, nu kwam er geen eind aan. Ongeveer 30 mijl na Las Vegas, vlak voor de state overgang naar Californie begon de ellende, en het hield nooit meer op. Probleem is dat er niet veel uitwijk mogelijkheden zijn, want er is gewoonweg niets. Daar wij echter niet perse naar L.A. hoefden, zijn we de Mojave woestijn maar ingereden door het Mojave National Preserve heen.
Dit is dus echt woestijn, welliswaar met verschillende karakters, het eerste deel ging door wat ze hier "Joshua Trees" noemen, later door delen met lage struikjes, en uiteindelijk door zand, waarschijnlijk een uitgedroogd meer.


Joshua Tree, volgens mij zijn het een soort Yucca's.




Treinen, daar hebben we het geloof ik nog niet over gehad. Als ze nu het wegvervoer in Nederland eens willen verbeteren door gebruik te maken van de Betuwe Spoorlijn, dan moeten ze eerst eens gaan kijken in Amerika. De gemiddelde goederentrein heeft ruim 100 (honderd) wagons achter zich hangen, meestal met twee lagen containers erop, of platte wagens met trailers erop. Ook midden in de woestijn kom je ze tegen, dus maar even een plaatje gemaakt.



Ook hier weer kaarsrechte wegen door het niets, het laaste stuk richting 29 Palms ging door "Wonderfull Valley", welke gek die naam verzonnen heeft moet dronken zijn geweest, of nooit verder van huis zijn geweest dan 20 mijl. Het is onbegrijpelijk dat hier mensen willen wonen, we vragen ons dan ook regelmatig af wat ze voor de kost doen. Het ziet er vaak zeer armoedig en vervallen uit.



In 29 Palm hebben we tegen alle verwachtingen in een mooie campground gevonden op een golfbaan (ja, ook hier een midden in de woestijn), alles erop en eraan tot een zwembad aan toe.
Het is nog steeds heet, vandaag weer rond 42 graden, maar er staat wat meer wind 's avonds als in Las Vegas, dus iets beter uit te houden. De campground heeft bomen, dus de airco kan het goed aan.
Morgen gaan we echt richting L.A., en proberen we een campground aan de Pacific Ocean te vinden.