Zaterdag 7 juni 2003.

Richting Mammoth Cave

Inmiddels zijn we de staten Florida, Georgia, South Carolina, North Carolina, Tenessee (je weet wel van die country music) gepasseerd en gaan we op weg naar Kentucky. Hier ligt een betrekkelijk klein National Park, maar het heeft het grootste grottenstelsel van de VS.

Vandaag slecht weer, al bijna direct na ons vertrek uit Pigeon Forge begon het te regenen en dat heeft uren geduurd. Van lichte motregen tot flinke neerslag. We mogen van geluk spreken dat dit vrijdag niet zo was, want anders had er in de bergen niets te zien geweest vanwege laaghangende bewolking. Het eerste stuk tot aan de interstate 40 liep weer door een prachtig stuk natuur, wat dat betreft heeft de routeplanner van Rand Macnally tot nu toe ons langs prachtige wegen geleid.

Vandaag eens iets over het rijden in de VS. Zoals ik al eerder heb vermeld, rijdt het zeer relaxed, daar er over de highways gemiddeld niet sneller gereden mag worden als 55 mph. Iedereen houdt zich daar netjes aan, dus geen rare inhaal manouvres e.d.
Wat minder eenvoudig is, is het vinden van de juiste weg. Bewegwijzering zoals wij die kennen in Europa is hier niet bekend, men rijdt niet op plaatsnamen, maar op wegnummers. Nu is dat op zich niet zo moeilijk, maar het staat niet bepaald handig aangegeven. Neem nu de onderste twee borden:

















Het eerste bord komt ca. 200 meter voordat er een splitsing komt, je moet dan maar snel beslissen waarheen je moet, want er moet dan vaak nog voor gesorteerd worden ook. Je kunt dan vaak kiezen uit noord-zuid of oost-west, meer wordt er niet aangegeven. Daar het sturen en remmen met een camper wat moeilijker gaat als met een gewone auto, is het dus nog wel eens capriolen uithalen vlak voor zo'n kruising. Het tweede bord staat dan op de kruising, in dit geval splitst de weg zich in een andere highway. Je hebt dan dus ca. 10 seconden om te beslissen wat je moet doen. Naast dit verschil zijn de verkeersborden ook totaal anders, geen borden met rode randen e.d., waardoor alles eruit ziet als een aanwijzingsbord, en je dus de neiging hebt om er langs te kijken. De snelheidsborden zijn bijna het zelfde als de wegnummeringsborden, borden met een eventueel gevaar zijn meestal geel, maar geven je niet het idee dat er iets gevaarlijks aankomt.
Tot nu toe hebben we de weg meestal wel gevonden, slechts in een paar gevallen hebben we echt om moeten draaien omdat we fout zaten.

We zijn dus van Tenessee in Kentucky terecht gekomen, beide staten zijn zeer landelijk en zo te zien op veeteelt ingericht. De taal die ze hier spreken is nauwelijks te verstaan, het is zo'n verdraaid dialect dat het voor ons schoolengels niet meer te verstaan valt.



Onderweg ziet het er allemaal wat rommelig uit op de boerderijen, zo te zien zijn het vaak kleine bedrijfjes die er nog van alles naast rommelen. Ook langs de weg ziet het er niet bepaald "strak" meer uit zoals we in Florida zagen



Op een punt waar we even stopten om de weg te zoeken zagen we opeens deze twee jaren 50 auto's te koop staan, zo te zien in orginele staat, dus niet opgelapt o.i.d.



Waar ze hier ook geen genoeg van krijgen zijn kerken. Het is onvoorstelbaar hoeveel kerkgebouwen je in een dorp tegenkomt. Tussen de 5 en 7 kerken in een dorp van niks is algemeen, dus we vragen ons af wat die mensen allemaal doen op zondag.
Om een voorbeeld te geven: onderstaande foto is genomen in een "gat" wat je niet eens dorp mag noemen, maar er staan wel 5 borden naast elkaar die naar de diverse kerken wijzen.



Kerkhoven kom je ook vaak langs de weg tegen, deze zien er zeer kleurrijk uit vanwege alle nepbloemen die erop gezet worden. Vreemd genoeg zit er vaak geen omheining omheen of bomen op, zodat een zeer kale boel is.



Als laatste voor vandaag nog even een blik op het landelijke, de streek nadat we van de Interstate 40 zijn afgekomen ziet er grotendeels uit zoals de foto laat zien.

Morgen dus het bezoek aan de grotten, en dan daarna richting Niagara Falls.